‘NETWERK/-KETEN SAMENWERKING DE ‘KUNDE VAN HET GOEDMAKEN’

Effectief ruzie maken, vereist de kunde van het goedmaken

Je zou kunnen denken ‘kunde van het goedmaken, wat is dat voor een leer?’ Helaas geen leer of wetenschap. Puur persoonlijke levenservaring. Wie weet wordt het ooit nog eens meer.

Je kent het vast wel, privé of zakelijk, je bevindt je in een netelige situatie. De stemming is continu voelbaar, er sluimert iets en je moet voor je gevoel op eieren lopen. Voorzichtigheid alom geboden in handelen, zeggen, oordelen, etc. Echter op die manier weinig waarde toevoegend voor niemand. We zien dit binnen netwerk-/ketensamenwerkingen tussen organisaties in het samenspel en de overleggen bij regelmaat tijdens onze opdrachten als een herkenbare situatie. Het hoort bij een fase waar je doorheen moet in een netwerk-/ketenontwikkeling om te komen tot een succesvolle samenwerking (teamfases Tuckman en piramide van Lencioni).

Twee uitersten

Een situatie die zich vaak in twee uitersten bevindt, een knallende ruzie of een status quo. Gekenmerkt door voorzichtigheid in reageren op elkaar. Misschien zelfs wel een angst of onveilig gevoel. Waarin gevlucht wordt om (verdere) conflicten te vermijden om niet gekwetst te worden of te kwetsen. Of waarin stevig gevochten wordt. Waarbij ratio vs. emotie en feiten vs. aannames door elkaar lopen. Eigen belangen de overhand hebben in plaats van de gezamenlijke belangen. Een sta in de weg voor gezamenlijk succes.

Wat moet je doen om samen uit die situatie te komen?

Dit vereist ‘de kunde van het goedmaken’. Een kunde omdat het lef en vaardigheden vraagt om het niet te laten mislukken en de wil om er samen uit te komen en verder te kunnen. Onder meer in het belang van de bedoeling van de netwerk-/ketensamenwerking, de reden van bestaan van organisatie(s), maar ook het welzijn van de individuele leden. Te vaak zien en ervaren we het wederzijdse onvermogen om uit deze situatie te komen. Per definitie leidt dat tot improductiviteit, inefficiency, beëindiging van de samenwerking, teleurstellingen, persoonlijk leed en dus verlies voor alle partijen.

Hoe doe je dat dan?

De enige manier om het tot een mogelijke oplossing te brengen is de het voeren van een gesprek in de vorm van de open en persoonlijk dialoog. De bedoeling van de samenwerking ligt daar aan ten grondslag. Je zou kunnen zeggen het cruciale gesprek. Dit vereist van minimaal één van de partijen het lef om als eerste de aanzet te geven tot dit gesprek en daarin ook kwetsbaar te durft zijn. Daarna van de ander het lef om hier in mee te gaan. Naar onze mening is dit de kern van de ‘kunde van het goedmaken’. Ben jij er toe in staat om over de berg van eigen gevoelens en bezwaren heen te stappen en de ander de hand te reiken en verbinding te maken zonder dat je zeker weet of het ook jou iets gaat opleveren? Omdat je in je diepste van binnen de ontstane situatie niet leuk en fijn vindt en liever in harmonie samenwerkt? Het overige zoals luisteren, doorvragen, serieus nemen, begrijpen en begrip tonen, doorzettingsvermogen, etc. is te leren. We spreken uit ervaring!

Reageren?

Wil je reageren of ‘netwerk-/ketensamenwerking de kunde van het goedmaken’ ervaren en het voeren van het cruciale gesprek leren, toon lef en treedt in contact. Bij deze reiken we je de hand toe.