Zouden ze dat ook doen als ze een objectieve maatstaf hadden om een bewuste keuze te maken tussen een Angelsaksische en een Rijnlandse inrichting.
Het Angelsaksische model lijkt op het eerste gezicht objectiever, omdat het primair gebaseerd is op cijfers, protocollen en controlemechanismen. Maar is dat wel zo? Dan moet je wel de objectieve bewijzen negeren dat dit in the long run niet zo is. De socioloog George Ritzer schreef bijvoorbeeld al in 1993 al de bestseller 'McDonaldization of Society' over de 'Holy Grail of Management', waarin hij dit vanzelfsprekende mechanisme blootlegde.
Het gaat van kwaad tot erger. Professor Willem Mastenbroek noemde dat in 2020 de doomloop: een symptoom van organisaties die onzes inziens gevangen zitten in gestolde tijd, terwijl de problemen waarmee zij worstelen vaak vragen om oplossingen vanuit vloeibare tijd (zie verderop in dit artikel). Het herstel van balans tussen deze twee tijdtypes is cruciaal om de vicieuze cirkel te doorbreken en de mensen en hun organisatie, lees: gereedschap, weer gezond te maken. Het advies van Mastenbroek toen? Ga anders organiseren: ‘Meer autonomie van de onderdelen, versterking van de professionele ruimte. Uiteraard terugdringen van regelgeving en protocollen en wél investeren in vakmanschap en professionaliteit. Aan het 'front', bij de uitvoering weet men hoe het werkt. Daar zit de nodige professionele wijsheid en ervaring’.
In dit artikel bieden we bestuurders, toezichthouders en ondernemingsraden een praktische maatstaf om bewuste keuzes te maken. Dat kan iets zijn uit het Angelsaksisch repertoire. Kan ook niet. Maar omdat dat steeds onterecht gebeurt, groeit het aantal gevallen waarin dat de verkeerde keuze is met de dag. Het zijn steeds die beslissingen van alledag die de koers bepalen. Ook als je een andere kant uit wilt.
