Overslaan en naar de inhoud gaan

Grip: Lessen over Digitaal Leiderschap

Bij het woord grip moet ik altijd denken aan de documentaire ‘Free Solo’, over bergbeklimmer Alex Honold die traint om zonder zekering de angstaanjagende 900 meter hoge granieten ‘El Capitan’ in het Yosemite National Park te beklimmen. De grip die hij nodig heeft komt met jaren van oefenen, het inslijten van techniek en het trainen van instinct. Grip verliezen heeft fatale gevolgen. Logisch dus dat mensen daar waarde aan hechten. Toch is ook hij in de aanloop naar de beklimming telkens zoekende naar nieuwe mogelijkheden, waarbij hij letterlijk de ene zekering losmaakt en de verbinding maakt met de andere. Wat valt daaruit te leren als we dit vertalen naar het digitaal leiderschap?
 
Waar je als leider voor de coronacrisis nog wel eens vast kon houden aan wat je al jaren gewend was te doen, ontkom je er nu niet meer aan om het traditionele denken wat los te laten. De berg is veranderd. Grepen die er voorheen waren, zijn door de wind en de regen afgebrokkeld en broos. Corona voelt wellicht meer als een staaf dynamiet dan erosie, maar het heeft zeker een merkbaar effect op leiderschap. Leiderschap op afstand is iets anders dan leiderschap op de vloer. Het vraagt om een andere manier van aanwezig zijn. Maar dat we nu meer op afstand van elkaar staan, betekent dat niet dat leiderschap nu niet nodig is. Mensen hebben nu wellicht meer dan ooit behoefte aan doortastend leiderschap, met een visie en koers om zich aan vast te klampen. Die berg is nog onbekend, maar die moet wel beklommen worden.

Tijdens een webinar over digitaal leiderschap hebben we diverse gemeentesecretarissen gevraagd wat zij de afgelopen periode geleerd hebben. Welke zekeringen er zijn losgelaten, en welke nieuwe verbindingen er zijn te maken. Dit zijn de 4 lessen die ze met ons hebben gedeeld:
 
Les 1: Het momentum
Om af te trappen eerst een geweldige dooddoener: ‘corona is ook een kans’. Een kans om die organisatieverandering die de laatste jaren maar stapje voor stapje sloffend vooruit kwam vanuit een hink-stap-sprong-achtige beweging naar de 21ste eeuw te bewegen. Een manier van loslaten is sturen op output op basis van vertrouwen. Als je iedereen niet meer fysiek kan zien, dan kun je haast niet anders dan dit goed in te richten. Dit is dus de ideale mogelijkheid om de prikklok (ja die hangt er soms nog) met een stevige honkbalknuppel te bewerken.

Les 2: De menselijkheid
Daarnaast wordt de leider als mens belangrijker. In een onzekere tijd is het belangrijk dat medewerkers kunnen zien dat het oké is om het soms lastig te hebben, om te twijfelen. Laat zien dat je met hetzelfde struggelt als je collega’s, dat je begrip kunt hebben voor de dilemma’s waar zij mee te maken hebben, maar dat er ondanks het begrip toch dingen anders moeten. Leidinggeven wordt effectiever als je jouw menselijke kant laat zien. Dat zorgt voor draagvlak.

Les 3: De digitale zeepkist
Het is tegenwoordig ook makkelijker om die kant te tonen. De digitale zeepkist is zo neergezet. De drempel voor directe communicatie wordt met alle online mogelijkheden een stuk lager. Waar er eerder weken aan voorbereiding nodig waren om 300 mensen in een zaaltje te krijgen met een bakje koffie, maak je bij wijze van spreken nu binnen 1 minuut een link aan naar een online bijeenkomst, of heb je binnen no-time een wekelijkse vlog opgenomen. Dit kan gaan over werk, maar ook met een vleugje persoonlijke ervaringen om het contact te maken. Dit vergt wel creativiteit, helemaal na een aantal weken. Want ook vlogs kunnen op een gegeven moment sleets worden. Maar weet je het interessant en nieuwswaardig te houden, dan heb je er ineens een krachtig communicatiekanaal bij. Een verbindende factor, waar mensen behoefte hebben om bij te horen.

Les 4: Het buitenkantoor
Tot slot wordt het ‘activiteitengericht werken’ ineens veel minder spannend. Naast thuis en kantoor, worden het dorpshuis, de bibliotheek, de ondernemer en de buurtgemeente ineens aantrekkelijke plekken om te werken. Alle (technische) voorwaarden om locatie-onafhankelijk te kunnen werken zijn nu in sneltreinvaart voor elkaar gebokst. Maar ook in de mind van bestuurders heeft dit een vogelvlucht genomen. Die zien nu ook dat het niks uitmaakt of iemand in het zicht is. Dit maakt dat de schroom er een beetje vanaf is om als beleidsmedewerker welzijn je laptop eens bij de lokale welzijnsorganisatie open te klappen. Vaak is de koffie er ook nog eens beter!

Volop mogelijkheden dus om oude gewoontes los te laten en op een andere manier grip te krijgen. Zolang je maar werkt aan nieuwe verbindingen.

Meer weten?

Neem contact met ons op

Specialisten

Afbeelding
Dio Simmelink
Dio Simmelink